Абу Умома розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Сизларга кечанинг қиёми лозимдир. Чунки у сизлардан олдинги солиҳларнинг одатидир. У Роббингизга қурбатдир. У ёмонликларга каффоротдир. У гуноҳлардан қайтарувчидир», дедилар».. (Ҳадисни Термизий, Аҳмад ва Ҳоким ривоят қилган)

Таҳажжуд – хуфтон намозидан кейин ёки тунда бир неча соат ухлаб туриб ўқиладиган нафл (ихтиёрий) ибодат. Унинг энг афзал вақти эса намозхон бир ухлаб туриб, кечанинг охирги учдан бирида ўқишдир. Юқоридаги ҳадисда "Сизларга кечанинг қиёми лозимдир" дейилишидан, нафл намозларининг энг афзали таҳажжуд эканлиги келиб чиқади. Агар ихтиёрий (нафл) намоз туннинг бир қисми ухлаб ўтказилгандан кейин ўқилса, ана шу намозга “таҳажжуд” деб аталади. Таҳажжуд намозининг энг ками икки ракат, энг кўпи ўн икки ракат бўлади. Энг афзали, бу намозда ҳар икки ракатдан сўнг салом айтилганидир, деган олимларимиз. Раддул муҳтор соҳиблари таҳажжуд намозига: «Ҳар бир хуфтондан кейин ўқилган намоз» деб таъриф берган.

Таҳажжуд намозини ўқиётганда киши зиммасидаги қазо намозга ният қилса, улкан савобларга эришиш билан бирга қазодан ҳам қутулган бўлади. Қазо қарзи бор киши қазога ният қилмай нафл бўлган таҳажжуд намозини ўқиса, бу савобларга эриша олмайди.