Қўллар кафтини қибла томонга қаратилган ҳолда,
бармоқларни эркин ҳолда қўйиб, уларни букмай бош
бармоқни қулоқнинг юмшоғи баландлигида кўтариб,
«Аллоҳу
акбар»
дейилади.
Шу вақтдан намоз бошланган
ҳисобланади.
Қўллар қўвуштирилади. Ўнг қўл кафти чап қўл кафтининг устига қўйилиб, ўнг қўлдаги бош бармоқ ва жимжилоқ билан чап қўл ошиғи ушланган ҳолда турилади. Қўллар киндик остида тутиб турилади. Нигоҳни сажда қилинадиган жойга қаратилади.
Субҳанакаллоҳумма ва биҳамдика, ва табарокасмука, ва таала жаддука ва лаа илааҳа ғойрук.
«Аллоҳим! Сени поклаб ҳамдинг билан ёд этаман. Сенинг номинг табаррукдир, кибриёинг улуғдир, Сендан ўзга илоҳ йўқдир»
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَتَعَالَى جَدُّكَ، وَلَا إِلَهَ غَيْرُك
Таъавуз
айтилади.
Басмала
билан биргаликда Фотиҳа сураси
ўқилади.
Алҳамдулиллаҳи роббил ъааламийн (2) Ар-роҳмаанир роҳийм (3) Маалики явмиддийн (4) Иййаака наъбуду ва иййаака настаъийн (5) Иҳдинас-сиротол мустақийм (6) Сиротол-лазийна анъамта ъалайҳим ғойрил мағдзууби ъалайҳим валаззоллийн (7)
1. Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳ номи билан бошлайман. 2. Барча мақтов, шукрлар оламларнинг тарбиячиси Аллоҳга бўлсин. 3. У Роҳман ва Роҳийм... 4. У қиёмат кунининг подшоҳи, эгаси. 5. Фақат сенгагина ибодат қиламиз ва фақат сендангина ёрдам сўраймиз. 6. Бизни тўғри йўлга бошлагин. 7. Ўзинг неъмат берганларнинг йўлига (бошлагин), ғазабга дучор бўлганларнинг йўлига эмас, адашганларникига ҳам эмас.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (1) الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (3) مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (4) إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5) اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ (6) (صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ (7
Қул аъуузу бироббил фалақ (1) Мин шарри маа холақ (2) Ва мин шарри ғоосиқин изаа вақоб (3) Ва мин шаррин наффаасаати фил ъуқод (4) Ва мин шарри ҳаасидин изаа ҳасад (5)
«Тонг Роббисидан паноҳ сўрайман. (1) У яратган нарсалар ёмонлигидан. (2) Ва кириб келган қоронғу кечанинг ёмонлигидан. (3) Ва тугунларга дам солувчилар ёмонлигидан. (4) Ва ҳасад қилган ҳасадчининг ёмонлигидан», деб айт. (5)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) مِن شَرِّ مَا خَلَقَ (2) وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (3) وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (4) وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (5)
«Аллоҳу акбар» дея туриб энгашилади. Иккала қўллар билан тизза ушланади. Бунда қўл ва оёқлар букланмаган бўлади. Намозхон орқа гарданини ҳам текис тутиши керак. Бошнинг баландлиги меъёрда ушланади. Оёқ устиларига назар солиб турилади. Рукуъда турган ҳолда уч марта «Субҳана роббийал-ъазийм» дейилади.
Рукуъдан қайтиб турилади. Бунда қадни тиклаётган вақтда «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» дейилади. Қовмада турилганда қўллар боғланмасдан, ён томонда тутилади. Шундай туриб «Роббанаа, лакал-ҳамд» дейилади.
«Аллоҳу акбар» дея туриб саждага борилади. Бунда дастлаб тиззалар, сўнг қўллар, кейин бурун ва пешона ерга қўйилади. Сажда вақтида қўл тирсаклари ерга ҳам, биқинга ҳам текказилмайди. Оёқ бармоқларининг учи қибла томонга қаратиб букилади. Саждада турган ҳолда уч марта Субҳана Роббийал-аъло дейилади.
«Аллоҳу акбар» деб айта туриб саждадан бош кўтарилади. Чап оёқ ёнбошлатилиб, устига ўтирилади. Бу вақтда ўнг оёқ кифти тик тутиб турилади, ўнг оёқ бармоқлари букилиб, учлари қиблага қаратилади. Икки қўл кафтлари сонларнинг устига қўйилади. Бармоқлар учлари тизза баробарида тутилади. Назарни кўкракга қаратилади.
«Аллоҳу акбар»
деб иккинчи марта саждага борилади. Саждада
турган ҳолда уч марта
«Субҳана
Роббийал-аъло»
дейилади.
Алҳамдулиллаҳи роббил ъааламийн (2) Ар-роҳмаанир роҳийм (3) Маалики явмиддийн (4) Иййаака наъбуду ва иййаака настаъийн (5) Иҳдинас-сиротол мустақийм (6) Сиротол-лазийна анъамта ъалайҳим ғойрил мағдзууби ъалайҳим валаззоллийн (7)
1. Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳ номи билан бошлайман. 2. Барча мақтов, шукрлар оламларнинг тарбиячиси Аллоҳга бўлсин. 3. У Роҳман ва Роҳийм... 4. У қиёмат кунининг подшоҳи, эгаси. 5. Фақат сенгагина ибодат қиламиз ва фақат сендангина ёрдам сўраймиз. 6. Бизни тўғри йўлга бошлагин. 7. Ўзинг неъмат берганларнинг йўлига (бошлагин), ғазабга дучор бўлганларнинг йўлига эмас, адашганларникига ҳам эмас.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (1) الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (3) مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (4) إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5) اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ (6) (صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ (7
Қул аъуузу бирробин-наас (1) Маликин-наас (2) Илааҳин-наас (3) Мин шаррил-васваасил хоннаас (4) Аллазии йувасвису фии судуурин-наас (5) Минал жиннати ван-наас. (6)
1. Одамлар Роббисидан... 2. Одамлар подшоҳидан... 3. Одамлар Илоҳидан паноҳ сўрайман... 4. Беркиниб, кўриниб турувчи васвасачининг... 5. Одамлар кўксларида васваса соладиганнинг... 6. Жинлар ва одамлардан бўлганнинг ёмонлигидан», деб айт.
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) مَلِكِ النَّاسِ (2) إِلَهِ النَّاسِ (3) مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4) الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ (5) مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ (6)
«Аллоҳу акбар» дея туриб энгашилади. Иккала қўллар билан тизза ушланади. Бунда қўл ва оёқлар букланмаган бўлади. Намозхон орқа гарданини ҳам текис тутиши керак. Бошнинг баландлиги меъёрда ушланади. Оёқ устиларига назар солиб турилади. Рукуъда турган ҳолда уч марта «Субҳана роббийал-ъазийм» дейилади.
Рукуъдан қайтиб турилади. Бунда қадни тиклаётган вақтда «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» дейилади. Қовмада турилганда қўллар боғланмасдан, ён томонда тутилади. Шундай туриб «Роббанаа, лакал-ҳамд» дейилади.
«Аллоҳу акбар»
дея туриб саждага борилади.
Бунда дастлаб тиззалар, сўнг қўллар, кейин бурун ва пешона ерга қўйилади.
Сажда вақтида қўл тирсаклари ерга ҳам, биқинга ҳам текказилмайди.
Оёқ бармоқлари қибла томонга букилади. Саждада турган ҳолда уч
марта
«Субҳана
Роббийал-аъло» дейилади.
«Аллоҳу акбар» деб айта туриб саждадан бош кўтарилади. Чап оёқ ёнбошлатилиб, устига ўтирилади. Бу вақтда ўнг оёқ кифти тик тутиб турилади, ўнг оёқ бармоқлари букилиб, учлари қиблага қаратилади. Икки қўл кафтлари сонларнинг устига қўйилади. Бармоқлар учлари тизза баробарида тутилади. Назарни кўкракга қаратилади.
«Аллоҳу акбар»
деб иккинчи марта саждага борилади.
Саждада турган ҳолда уч марта
«Субҳана
Роббийал-аъло» дейилади.
Аттаҳиййату лиллаҳи вассолавату ваттоййибат. Ассаламу ъалайка аййуҳан- набиййу ва роҳматуллоҳи вабарокатуҳ. Ассаламу ъалайна ва аълаа ибаадиллааҳис солиҳийн. Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллоҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан ъабдуҳу ва росулуҳ.
Барокатли табриклар ва покиза салавотлар Аллоҳ учундир. Эй Набий! Сенга салом, Аллоҳнинг раҳмати ва баракаси бўлсин. Бизларга ва Аллоҳнинг солиҳ бандаларига салом бўлсин. Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ деб гувоҳлик бераман ва албатта, Муҳаммад - Аллоҳнинг Расули деб гувоҳлик бераман
التَّحِيّـاتُ للهِ وَالصَّلَـواتُ والطَّيِّـبات ، السَّلامُ عَلَيـكَ أَيُّهـا النَّبِـيُّ وَرَحْمَـةُ اللهِ وَبَرَكـاتُه ، السَّلامُ عَلَيْـنا وَعَلـى عِبـادِ للهِ الصَّـالِحـين . أَشْـهَدُ أَنْ لا إِلـهَ إِلاّ الله ، وَأَشْـهَدُ أَنَّ مُحَمّـداً عَبْـدُهُ وَرَسـولُه
«Аллоҳу акбар»
дея туриб учинчи ракатни ўқиш учун қиём ҳолатига қайтилади.
Басмалани
айтмасдан Фотиҳа сураси
ўқилади.
Алҳамдулиллаҳи роббил ъааламийн (2) Ар-роҳмаанир роҳийм (3) Маалики явмиддийн (4) Иййаака наъбуду ва иййаака настаъийн (5) Иҳдинас-сиротол мустақийм (6) Сиротол-лазийна анъамта ъалайҳим ғойрил мағдзууби ъалайҳим валаззоллийн (7)
1. Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳ номи билан бошлайман. 2. Барча мақтов, шукрлар оламларнинг тарбиячиси Аллоҳга бўлсин. 3. У Роҳман ва Роҳийм... 4. У қиёмат кунининг подшоҳи, эгаси. 5. Фақат сенгагина ибодат қиламиз ва фақат сендангина ёрдам сўраймиз. 6. Бизни тўғри йўлга бошлагин. 7. Ўзинг неъмат берганларнинг йўлига (бошлагин), ғазабга дучор бўлганларнинг йўлига эмас, адашганларникига ҳам эмас.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (1) الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (3) مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (4) إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5) اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ (6) (صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ (7
«Аллоҳу акбар» дея туриб энгашилади. Иккала қўллар билан тизза ушланади. Бунда қўл ва оёқлар букланмаган бўлади. Намозхон орқа гарданини ҳам текис тутиши керак. Бошнинг баландлиги меъёрда ушланади. Оёқ устиларига назар солиб турилади. Рукуъда турган ҳолда уч марта «Субҳана роббийал-ъазийм» дейилади.
Рукуъдан қайтиб турилади. Бунда қадни тиклаётган вақтда «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» дейилади. Қовмада турилганда қўллар боғланмасдан, ён томонда тутилади. Шундай туриб «Роббанаа, лакал-ҳамд» дейилади.
«Аллоҳу акбар» дея туриб саждага борилади. Бунда дастлаб тиззалар, сўнг қўллар, кейин бурун ва пешона ерга қўйилади. Сажда вақтида қўл тирсаклари ерга ҳам, биқинга ҳам текказилмайди. Оёқ бармоқларининг учи қибла томонга қаратиб букилади. Саждада турган ҳолда уч марта Субҳана Роббийал-аъло дейилади.
«Аллоҳу акбар» деб айта туриб саждадан бош кўтарилади. Чап оёқ ёнбошлатилиб, устига ўтирилади. Бу вақтда ўнг оёқ кифти тик тутиб турилади, ўнг оёқ бармоқлари букилиб, учлари қиблага қаратилади. Икки қўл кафтлари сонларнинг устига қўйилади. Бармоқлар учлари тизза баробарида тутилади. Назарни кўкракга қаратилади.
«Аллоҳу акбар»
деб иккинчи марта саждага борилади. Саждада
турган ҳолда уч марта
«Субҳана
Роббийал-аъло»
дейилади.
Алҳамдулиллаҳи роббил ъааламийн (2) Ар-роҳмаанир роҳийм (3) Маалики явмиддийн (4) Иййаака наъбуду ва иййаака настаъийн (5) Иҳдинас-сиротол мустақийм (6) Сиротол-лазийна анъамта ъалайҳим ғойрил мағдзууби ъалайҳим валаззоллийн (7)
1. Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳ номи билан бошлайман. 2. Барча мақтов, шукрлар оламларнинг тарбиячиси Аллоҳга бўлсин. 3. У Роҳман ва Роҳийм... 4. У қиёмат кунининг подшоҳи, эгаси. 5. Фақат сенгагина ибодат қиламиз ва фақат сендангина ёрдам сўраймиз. 6. Бизни тўғри йўлга бошлагин. 7. Ўзинг неъмат берганларнинг йўлига (бошлагин), ғазабга дучор бўлганларнинг йўлига эмас, адашганларникига ҳам эмас.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (1) الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (3) مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (4) إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5) اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ (6) (صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ (7
«Аллоҳу акбар» дея туриб энгашилади. Иккала қўллар билан тизза ушланади. Бунда қўл ва оёқлар букланмаган бўлади. Намозхон орқа гарданини ҳам текис тутиши керак. Бошнинг баландлиги меъёрда ушланади. Оёқ устиларига назар солиб турилади. Рукуъда турган ҳолда уч марта «Субҳана роббийал-ъазийм» дейилади.
Рукуъдан қайтиб турилади. Бунда қадни тиклаётган вақтда «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ» дейилади. Қовмада турилганда қўллар боғланмасдан, ён томонда тутилади. Шундай туриб «Роббанаа, лакал-ҳамд» дейилади.
«Аллоҳу акбар»
дея туриб саждага борилади.
Бунда дастлаб тиззалар, сўнг қўллар, кейин бурун ва пешона ерга қўйилади.
Сажда вақтида қўл тирсаклари ерга ҳам, биқинга ҳам текказилмайди.
Оёқ бармоқлари қибла томонга букилади. Саждада турган ҳолда уч
марта
«Субҳана
Роббийал-аъло» дейилади.
«Аллоҳу акбар» деб айта туриб саждадан бош кўтарилади. Чап оёқ ёнбошлатилиб, устига ўтирилади. Бу вақтда ўнг оёқ кифти тик тутиб турилади, ўнг оёқ бармоқлари букилиб, учлари қиблага қаратилади. Икки қўл кафтлари сонларнинг устига қўйилади. Бармоқлар учлари тизза баробарида тутилади. Назарни кўкракга қаратилади.
«Аллоҳу акбар»
деб иккинчи марта саждага борилади.
Саждада турган ҳолда уч марта
«Субҳана
Роббийал-аъло» дейилади.
Аттаҳиййату лиллаҳи вассолавату ваттоййибат. Ассаламу ъалайка аййуҳан- набиййу ва роҳматуллоҳи вабарокатуҳ. Ассаламу ъалайна ва аълаа ибаадиллааҳис солиҳийн. Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллоҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан ъабдуҳу ва росулуҳ.
Барокатли табриклар ва покиза салавотлар Аллоҳ учундир. Эй Набий! Сенга салом, Аллоҳнинг раҳмати ва баракаси бўлсин. Бизларга ва Аллоҳнинг солиҳ бандаларига салом бўлсин. Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ деб гувоҳлик бераман ва албатта, Муҳаммад - Аллоҳнинг Расули деб гувоҳлик бераман
التَّحِيّـاتُ للهِ وَالصَّلَـواتُ والطَّيِّـبات ، السَّلامُ عَلَيـكَ أَيُّهـا النَّبِـيُّ وَرَحْمَـةُ اللهِ وَبَرَكـاتُه ، السَّلامُ عَلَيْـنا وَعَلـى عِبـادِ للهِ الصَّـالِحـين . أَشْـهَدُ أَنْ لا إِلـهَ إِلاّ الله ، وَأَشْـهَدُ أَنَّ مُحَمّـداً عَبْـدُهُ وَرَسـولُه
Аллоҳумма солли ъалаа Муҳаммадив ва ъалаа али Муҳаммад. Кама соллайта ъалаа Иброҳима ва ъалаа али Иброҳим. Иннака ҳамидум мажид. Аллоҳумма барик ъалаа Муҳаммадив ва ъалаа али Муҳаммад. Кама барокта ъалаа Иброҳима ва ъалаа али Иброҳим. Иннака ҳамидум мажид.
Аллоҳим! Иброҳимга ва Иброҳимнинг аҳли байтларига Ўз раҳматингни нозил қилганингдек, Муҳаммадга ва Муҳаммаднинг оила аъзоларига Ўзингнинг зиёда раҳматларингни нозил қилгин! Албатта, Сен мақталган, улуғланган Зотсан! Аллоҳим! Иброҳимга ва Иброҳимнинг аҳли байтларига Ўз баракангни нозил қилганингдек, Муҳаммадга ва Муҳаммаднинг оила аъзоларига Ўз баракангни нозил қилгин! Албатта, Сен мақталган, улуғланган Зотсан!
اللّهُـمَّ صَلِّ عَلـى مُحمَّـد، وَعَلـى آلِ مُحمَّد، كَمـا صَلَّيـتَ عَلـى إبْراهـيمَ وَعَلـى آلِ إبْراهـيم، إِنَّكَ حَمـيدٌ مَجـيد ، اللّهُـمَّ بارِكْ عَلـى مُحمَّـد، وَعَلـى آلِ مُحمَّـد، كَمـا بارِكْتَ عَلـى إبْراهـيمَ وَعَلـى آلِ إبْراهيم، إِنَّكَ حَمـيدٌ مَجـيد
Роббана, аатинаа фид-дуня ҳасанатав ва фил ахироти ҳасанатав вақинаа ъазабан-наар
Роббимиз! Бизларга дунёда ҳам, охиратда ҳам яхшилик бер ва дўзах азобидан асра!
رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
Ўнг томондагилар ва фаришталарни ният қилиб, ўнг тарафга
«Ассалому алайкум ва
роҳматуллоҳ» деб салом берилади.
Кейин чап тарафдагилар ва фаришталарни ният қилиб, чап тарафга «Ассалому алайкум
ва роҳматуллоҳ» деб салом берилади.
Шу билан пешин намозининг тўрт ракат фарзи якунланади.
